Γεια σας, αδέρφια μου ΓΑΥΡΟΙ, η ώρα είναι 11:00 το πρωί και είχα πάει στο σπίτι του Νικόλα μας του τρομπετίστα για να ξεκινήσουμε παρέα για Τρίπολη. Με τον Νικόλα έχουμε κάνει μαζί… τι να σας λέω! Να φανταστείτε μια εποχή κρατούσαμε οι δυο μας τον μοναδικό σύνδεσμο της ΘΥΡΑΣ 7, την ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ΣΤΡΑΤΙΑ, μόλις μεταφέρθηκε το δωματιάκι που ήταν απέναντι από τη ΘΥΡΑ7 λίγο πιο δίπλα στο καφενείο απέναντι.
Πιτσιρικάδες και οι δυο μας τότε και να έχεις να κάνεις με όλα τα φιντάνια της εποχής! Τέλος πάντων, αυτές τις ιστορίες αν τις ξεκινήσεις δεν θα έχουν τελειωμό, οπότε ας πούμε αυτά που πρέπει.
Αφησα τη μηχανή μου στον Νικόλα και φύγαμε τα δυο μας με το αυτοκίνητό του για Τρίπολη. Στο χαλαρό και με την κουβεντούλα μας γύρω στις 13:00 με το που μπαίνουμε στο ξενοδοχείο τον πρώτο που συναντάμε, τον Γιωργάρα τον Μανουσάκη, άλλος άρρωστος ΓΑΥΡΟΣ και όλα τα χρόνια του και αυτός δίπλα στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας, στην αρχή από τις εξέδρες και μετά με την ομάδα. Τσιρώνης, Μητρόπουλος, Δουρέκας, οι φροντιστές του ΘΡΥΛΟΥ μας, ο Κώστας ο οδηγός του πούλμαν μας, ο Γιαννόπουλος, όλοι κάτω για καφέ. Χαιρετηθήκαμε με όλους και καθίσαμε να παραγγείλουμε έναν καφέ. Σε λίγο έκανε την εμφάνισή της η ομαδάρα μας, κατέβηκαν τα αλάνια μας για να φάνε, μπροστά ο Βαλβέρδε και από πίσω όλο το τιμ, αδέρφια, δεν μπορείτε να καταλάβετε πώς ένιωσα μόλις τους είδα… Αλλά τι λέω; Λες και μιλάω σε τίποτα αλλόθρησκους... Το ίδιο και χειρότερα νιώθουμε όλοι μας με την τρέλα και τη μοναδική αρρώστια μας.
Γι’ αυτό και όλη η εθνική οδός στο κατέβασμα ήταν ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ, κάθε δυο τρία αυτοκίνητα έβλεπες και ένα με κασκόλ δικό μας ή σημαία μας! Είναι αρρώστια δυνατή, μου το είπαν και οι γιατροί, είναι ανίατη, είναι παντοτινή! Αδέρφια, πάνω από 4.000 χιλιάδες ΓΑΥΡΑΚΙΑ στης Τρίπολης τα δρομάκια βρίσκονταν και από ό,τι μου είπαν ο Μιχάλης, ο Τάσος με τον γιο του, τον Γιάννη, ο Νίκος και ο Φάνης, τα εισιτήρια είχαν τελειώσει. Οπότε όπως τα είπαμε πάνω από 4.000 οι ΓΑΥΡΑΡΕΣ στις εξέδρες, δεν μασάμε από αποστάσεις και από έδρες, εισιτήρια να μας δείξουν και εμείς ξέρουμε και τα εξαντλούμε όσα και να είναι. Η ώρα είχε φτάσει 14:30 και την κάναμε για φαγητό και μετά στο γήπεδο και πόλη, να τρελαθούμε όλοι!
Αδέρφια, μόλις φάγαμε, περάσαμε από το ξενοδοχείο της ομάδας μας πάλι γιατί δίπλα ακριβώς εκεί που φάγαμε βρήκαμε την προεδράρα μας που είχε περάσει μαζί με τον γιο του, το ΓΑΥΡΑΚΙ του, για να πιει ένα καφέ και να δει τους ανθρώπους της ομάδας μας. Η ώρα περνούσε, είχε φτάσει 16:30 και την κάναμε για γήπεδο, γιατί έπρεπε να είμαστε εκεί πιο νωρίς, έξω από το πέταλό μας να συντονίσουμε την όλη κατάσταση! Αντε, ρε ΘΡΥΛΕ μου, να μπεις όπως πρέπει και να τους πετάξεις στο πρώτο ημίχρονο 2 γκολάκια τουλάχιστον για αρχή και στο άνετο, στο δεύτερο βλέπουμε τι θα παιχτεί. Αδέρφια, θα συνεχίσω λίγο έξω από το γήπεδο, αλλα έχω να πω πως όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα από ΓΑΥΡΟΥΣ, αυτά να βλέπουν με τις μετακινήσεις το τι λεφτά αφήνουν οι ΓΑΥΡΟΙ στο πέρασμά τους στην κάθε Τρίπολη που πηγαίνουμε! Μόνο όφελος παρά ζημιές έχουν όλες οι πόλεις που περνάμε.
Αδέρφια, είμαι έξω από το γήπεδο, το τι γίνεται από τους δικούς μας δεν περιγράφεται, σκάσανε δύο πούλμαν από τη ΘΥΡΑ7 Γυθείου, από Μάνη μεριά, τελείως τρελαμένα τα αδέρφια μας, τα συνθήματα πέφτουν βροχή και όλοι περιμένουμε την αποστολή μας να έρθει για να την υποδεχτούμε και μετά στο γήπεδο να μπούμε!
Γι’ αυτό και όλη η εθνική οδός στο κατέβασμα ήταν ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ, κάθε δυο τρία αυτοκίνητα έβλεπες και ένα με κασκόλ δικό μας ή σημαία μας! Είναι αρρώστια δυνατή, μου το είπαν και οι γιατροί, είναι ανίατη, είναι παντοτινή! Αδέρφια, πάνω από 4.000 χιλιάδες ΓΑΥΡΑΚΙΑ στης Τρίπολης τα δρομάκια βρίσκονταν και από ό,τι μου είπαν ο Μιχάλης, ο Τάσος με τον γιο του, τον Γιάννη, ο Νίκος και ο Φάνης, τα εισιτήρια είχαν τελειώσει. Οπότε όπως τα είπαμε πάνω από 4.000 οι ΓΑΥΡΑΡΕΣ στις εξέδρες, δεν μασάμε από αποστάσεις και από έδρες, εισιτήρια να μας δείξουν και εμείς ξέρουμε και τα εξαντλούμε όσα και να είναι. Η ώρα είχε φτάσει 14:30 και την κάναμε για φαγητό και μετά στο γήπεδο και πόλη, να τρελαθούμε όλοι!
Αδέρφια, μόλις φάγαμε, περάσαμε από το ξενοδοχείο της ομάδας μας πάλι γιατί δίπλα ακριβώς εκεί που φάγαμε βρήκαμε την προεδράρα μας που είχε περάσει μαζί με τον γιο του, το ΓΑΥΡΑΚΙ του, για να πιει ένα καφέ και να δει τους ανθρώπους της ομάδας μας. Η ώρα περνούσε, είχε φτάσει 16:30 και την κάναμε για γήπεδο, γιατί έπρεπε να είμαστε εκεί πιο νωρίς, έξω από το πέταλό μας να συντονίσουμε την όλη κατάσταση! Αντε, ρε ΘΡΥΛΕ μου, να μπεις όπως πρέπει και να τους πετάξεις στο πρώτο ημίχρονο 2 γκολάκια τουλάχιστον για αρχή και στο άνετο, στο δεύτερο βλέπουμε τι θα παιχτεί. Αδέρφια, θα συνεχίσω λίγο έξω από το γήπεδο, αλλα έχω να πω πως όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα από ΓΑΥΡΟΥΣ, αυτά να βλέπουν με τις μετακινήσεις το τι λεφτά αφήνουν οι ΓΑΥΡΟΙ στο πέρασμά τους στην κάθε Τρίπολη που πηγαίνουμε! Μόνο όφελος παρά ζημιές έχουν όλες οι πόλεις που περνάμε.
Αδέρφια, είμαι έξω από το γήπεδο, το τι γίνεται από τους δικούς μας δεν περιγράφεται, σκάσανε δύο πούλμαν από τη ΘΥΡΑ7 Γυθείου, από Μάνη μεριά, τελείως τρελαμένα τα αδέρφια μας, τα συνθήματα πέφτουν βροχή και όλοι περιμένουμε την αποστολή μας να έρθει για να την υποδεχτούμε και μετά στο γήπεδο να μπούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου