Δυστυχώς η αναμέτρηση με τους «κιτρινόμαυρους» δεν είναι ντέρμπι. Λέω «δυστυχώς», διότι δεν μ' αρέσει να κερδίζω αδύναμους, ούτε να πατάω πάνω σε πτώματα για να προχωρήσω. Θέλω δυνατές μονομαχίες. Να... στάζει αίμα και ο νικημένος να προσθέτει με την αξία του και τις δυνάμεις του, δόξα στο νικητή.
Ο Ολυμπιακός, αν και παίζει στην καυτή έδρα του, πρέπει να προσεγγίσει το ματς όπως εκείνο στην Τούμπα. Οφείλει να καθαρίσει στα γρήγορα και καθαρά. Στο πρώτο εικοσάλεπτο το σκορ να έχει φτάσει τουλάχιστον 2-0 και μετά να κάνει το παιχνίδι του κι όπου φτάσει.
Δεν τρέφω αυταπάτες ότι θα επαναληφθεί η περυσινή εξάρα. Αυτά δεν είναι για... χόρταση, συμβαίνουν μια φορά στα 20 χρόνια. Περιμένω, όμως, να μην ξαναδώ την παγωμένη και αλαζονική ομάδα του πρώτου γύρου στο ΟΑΚΑ. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως 100 φορές να επαναληφθεί ο αγώνας με αυτή την ΑΕΚ, και τις 100 θα νικήσουμε. Τώρα η Ενωση είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση και δεν θα υπάρχει δικαιολογία για τους παίκτες του Βαλβέρδε αν δεν χαρίσουν στον κόσμο τους -που τόσα δεινά τραβάει- ένα ικανοποιητικό σκορ μεταξύ 2-0 και 3-0 επί των παικτών του Κωστένογλου.
Το τρίποντο αυτό έχει και μια ιδιαιτερότητα. Καλό θα είναι να έρθει ξεκούραστα. Σύμφωνοι, η φανέλα δεν μπορεί να το πάρει από μόνη της, το είδαμε στον πρώτο γύρο. Αν, όμως, ο Ολυμπιακός είναι ο εαυτός του, τότε δεν έχει να φοβηθεί το φάντασμα κανενός.
Διότι με τέτοιο μοιάζει τούτη η ΑΕΚ. Ξαναλέω ότι λυπάμαι γι' αυτό. Με όποιον φίλο του «δικεφάλου» μιλήσεις, σου λέει ότι περιμένει τουλάχιστον 3-0 ήττα για την ομάδα του. Αυτό δείχνει και τις ανύπαρκτες δικαιολογίες για τους... δικούς μας, σε περίπτωση γκέλας από τη στιγμή που κυνηγάμε τον Παναθηναϊκό.
Η παράσταση είναι για 45 λεπτά. Μας περιμένει την Τρίτη μια δύσκολη αποστολή στο κρύο και από τη στιγμή που το έργο κόντρα στην ΑΕΚ θα είναι μονοκάμερο, ας μην ιδρώσουμε όπως ο βιαστής της Μπελούτσι σε εκείνη την αξέχαστη σκηνή. Ενα γρήγορο και καλό one night stand αρκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου