Ένα θρυλικό ταξίδι στο χρόνο

Εκατομμύρια οπαδοί. Χιλιάδες αθλητές, προπονητές, πρόεδροι. Άπειροι τίτλοι. 88 χρόνια. 14 Ολυμπιακά και άλλα αθλήματα. Δύο χρώματα. Ένας δαφνοστεφανωμένος έφηβος. Μια θρυλική ιστορία. Ανυπολόγιστη αγάπη. Σαν σήμερα, «γεννήθηκε» ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.

Στα κείμενα που ακολουθούν δεν θα διαβάσετε για «κασέτες». Δεν θα διαβάσετε για φοβισμένους διαιτητές. Για παραγοντίσκους. Για μικρόφωνα και ηχογραφημένες συζητήσεις. Για «φίλους» ή «εχθρούς». Δεν θα διαβάσετε για trendy νεόπλουτους που αγοράζουν «διαρκείας» στο νέο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» επειδή έτσι θα ανεβάσουν ένα ακόμη level το κοινωνικό προφίλ που με κόπο προσπαθούν να διατηρήσουν. Ούτε καν για χορηγίες εκατομμυρίων ευρώ. Πολλώ δε μάλλον για τακτικές σύγχρονου marketing που ταυτίζουν τη σχέση οπαδού-ομάδας με την αντίστοιχη πελάτη-επιχείρησης.
Στα κείμενα που ακολουθούν, θα διαβάσετε πολλές μικρές ιστορίες από τα βάθη ξεχασμένων δεκαετιών μέχρι και σήμερα, οι οποίες συνθέτουν αρμονικά μια ευρύτερη. Μια θρυλική ιστορία, την ιστορία του Θρύλου. Του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, ο οποίος ιδρύθηκε σαν σήμερα πριν από 87 χρόνια χάρις στην άδολη αγάπη πέντε αγοριών, πέντε αδερφών, για το λαοφιλέστερο σπορ στον πλανήτη.
Έκτοτε, ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, μετατράπηκε σε ένα κοινωνικό φαινόμενο. Το μόνο που πιθανότατα αξίζει να ειπωθεί για να περιγράψει τον Θρύλο, είναι ότι δημιουργεί τα δύο πιο έντονα και εκ διαμέτρου αντίθετα ανθρώπινα συναισθήματα: την αγάπη και το μίσος.
Το μόνο λοιπόν που έχει να κάνει ο καθένας είναι να αναρωτηθεί τι έχει ανάγκη η ψυχή του.
Καλή ανάγνωση…

Κάθε link που ακολουθεί, αποτελεί από μόνο του ένα -θρυλικό- ταξίδι στο χρόνο. Αποτελεί έναν ξεχωριστό «έλικα» του DNA του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς, το οποίο «αποκρυπτογραφείται» ανά τις δεκαετίες. Κλικάροντας σε καθένα από αυτά, θα θυμηθείτε, θα ξαναζήσετε και οι νεότεροι θα μάθετε για όλα εκείνα τα γεγονότα (στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΑ), θετικά και αρνητικά, αλλά κυρίως για όλους τους ανθρώπους (στην κατηγορία ΘΡΥΛΙΚΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ) οι οποίοι έδωσαν ένα κομμάτι από την ψυχή τους μέχρι -σε κάποιες περιπτώσεις- την ίδια τους τη ζωή, για να δημιουργηθεί ο Ολυμπιακός: ο σύλλογος που ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 20’ για να συμβολίσει το πάθος των ανθρώπων για ζωή.


Ξεκινήστε το ταξίδι στο παρελθόν από τη ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1920. Βρεθείτε το απόγευμα της 10ης Μαρτίου του 1925 στην Ταβέρνα του Μοίρα στην οδό Τζαβέλλα και πιείτε κρασί μαζί με τους «Ανδριανοπουλαίους», τον «νονό» του Θρύλου Νότη Καμπέρο και τον πρώτο πρόεδρο Μιχάλη Μανούσκο. Ταξιδέψτε από τις 14 Μαρτίου του 1926 έως και τις 3 Μαρτίου του 1929 στα γήπεδα της χώρας, για να παρακολουθήσετε τη «γέννηση» του πρώτου Θρύλου, μιας ομάδας που υπό τις οδηγίες του Τσέχου Γιαν Κοψίβα παρέμεινε αήττητη για τρία χρόνια.



Πληρώστε εισιτήριο κατά τη διάρκεια της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1930 για να θαυμάσετε τον προπολεμικό Ολυμπιακό του κορυφαίου «κανονιέρη» όλων των εποχών Γιάννη Βάζου, ο οποίος οδήγησε τον Θρύλο στο πρώτο σερί τίτλων.
Στα σκοτεινά χρόνια που ακολουθούν, κατά τη ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1940, δείτε τον Ολυμπιακό να συντρίβει τους αντιπάλους του κατά τη διάρκεια του πολέμου και να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε μετά τη λήξη του. Έπειτα από λίγα χρόνια, ταξιδέψτε μέχρι το νησί Λαζαρέτο στο λιμάνι της Κέρκυρας και ακούστε την τελευταία επιθυμία του Νίκου Γόδα λίγο πριν εκτελεστεί φορώντας την ερυθρόλευκη.


Την ίδια χρονιά, εάν βρεθείτε τυχαία στο αεροδρόμιο της Αθήνας, κατά την άφιξη της αποστολής της Εθνικής ομάδας από την Τουρκία τότε θα κρυφακούστε την απάντηση που πήρε άφωνη η Βασίλισσα Φρειδερίκη από τον Ανδρέα Μουράτη!
Όταν πια έρθει η ώρα για τη ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950, μείνετε με ανοιχτό το στόμα μπροστά στα επικά κατορθώματα της ομάδας που κατέκτησε τους 15 από τους 20 διαθέσιμους τίτλους των δέκα αυτών ετών, φτάνοντας στο πρώτο σερί των έξι πρωταθλημάτων. Την ομάδα των Χέλμηδων, του Μουράτη, του Δαρίβα, του Μπέμπη, του Κοτρίδη, του Ρωσίδη, του Υφαντή, του Στεφανάκου, του Θεοδωρίδη, του Πολυχρονίου, η οποία εισήγαγε την έννοια «Θρύλος» στην καθημερινότητα του Έλληνα.
Με την αυγή της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1960 βρίσκεστε ξανά στο παλιό Καραϊσκάκη. Είναι καλοκαίρι, 4 του Ιούλη και κάνει αφόρητη ζέστη. Ακόμη χειρότερα όμως είναι τα πράγματα για τη Σάντος, αφού ο Θρύλος είναι η πραγματική λαίλαπα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι Πρωταθλητές Κόσμου εκείνης της χρονιάς.

Τρίψτε τα μάτια σας με τον Κώστα Πολυχρονίου που «σβήνει» από το γήπεδο τον Πελέ και λίγους μήνες μετά, ακούστε στα καφενεία του Περαία του τραγούδι που έγραψε ο μεγάλος ρεμπέτης Σταύρος Παγιουμτζής για εκείνη την επική βραδιά.
Αφού υπομείνετε ένα «άγονο» διάστημα τεσσάρων ετών, υποδεχθείτε στον Πειραιά τον σπουδαιότερο τεχνικό που πέρασε ποτέ από τον πάγκο του Θρύλου, τον επίσης θρυλικό Ούγγρο, Μάρτον Μπούκοβι.


Ακολουθήστε τον Ολυμπιακό για μια διετία, δείτε τον να παίζει υπό τις οδηγίες του ποδόσφαιρο που στην Ευρώπη παιζόταν πολλά χρόνια μετά και πανηγυρίστε μαζί με τον Σιδέρη, τον Γιούτσο, τον Μποτίνο και τον Πολυχρονίου τους τίτλους της διετίας 65’-67’. Εάν τυχόν το καλοκαίρι του 1967 βρεθείτε σε κάποιο παραλιακό κέντρο διασκέδασης του Φαλήρου, μπείτε να ακούσετε «Του Μπούκοβι την ομαδάρα» από τον Βαγγέλη Περπινιάδη.


Ωστόσο, λίγες μέρες μετά η διάθεσή σας θα αλλάξει άρδην προς το χειρότερο. Γιατί θα αναγκαστείτε να ζήσετε από κοντά «τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι». Γιατί θα βρεθείτε μέσα στη νύχτα κάτω από το ξενοδοχείο της Καστέλλας να αποχαιρετήσετε με δάκρυα στα μάτια τον πατέρα που φεύγει. Μαζί με «τον Λοΐζο τον κουρέα, τον Στέλιο τον Υγρασία, τον Γιώργο τον τσίου, τον Θοδωρή το φάντασμα, τους δυο χασάπηδες που κάνανε στην Κορέα και όσους από το τάγμα των Τσιλιβαραίων ήτανε εκεί».
Αφού ξεπεράσετε το σοκ της φυγής του «Μάρτσι-Μπάτσι», στις αρχές της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1970, δείτε τον Ολυμπιακό να αλλάζει χέρια και να περνάει σε αυτά του ενός «άρρωστου» με τον Θρύλο Ανδριώτη εφοπλιστή, του Νίκου Γουλανδρή.

 • Ο Νίκος Γουλανδρής
Δείτε τον να δημιουργεί αμέσως μια υπερομάδα που θα έσπερνε τον τρόμο σε κάθε αντίπαλο, σε Ελλάδα και Ευρώπη, για τουλάχιστον μια τριετία. Έχοντας στον πάγκο της τον «μαέστρο» Λάκη Πετρόπουλο και στο ρόστερ της 16 εν ενεργεία Έλληνες διεθνείς. Σηκώστε στα χέρια σας, τον Γιούτσο, τον Υβ, τον Κελεσίδη, τον Κρητικόπουλο, τον Μάικ, τον Γιώργαρο τον Δεληκάρη και πανηγυρίστε μαζί τους τίτλους και αξεπέραστα ρεκόρ.
Έπειτα από όλα αυτά όμως, για ακόμη μια φορά, ζήστε από πολύ κοντά ένα ακόμη σοκ, αυτό της άτακτης φυγής του Νίκου Γουλανδρή, ο οποίος αποχώρησε από το ποδόσφαιρο αηδιασμένος από τους «Ολυμπιακάρες» που για ακόμη μια φορά είχαν κάνει το θαύμα τους: διώχνοντας από τον Θρύλο έναν άνθρωπο που μόνο εάν μιλήσετε με τους ανθρώπους που τον έζησαν από πολύ κοντά μπορούν να σας περιγράψουν τι σήμαινε για αυτόν ο Ολυμπιακός και τι έκανε για να τον γιγαντώσει. Ψάξτε να βρείτε τον Γιάννη Γκαϊτατζή, αρχηγό της ομάδας επί Γουλανδρή και ρωτήστε τον να σας πει για τα τηλέφωνα που χτύπαγαν μέσα στη νύχτα από κάποιον «τρελό» που ήθελε να συζητήσει για μπάλα και για Ολυμπιακό…
Κατά τη ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1980 με το που το ποδόσφαιρο γίνεται επαγγελματικό παρακολουθείστε από κοντά τη νέα τάξη πραγμάτων στον Ολυμπιακό, ο οποίος περνά στην εποχή του Σταύρου Νταϊφά. Εάν ο δρόμος σας, σάς βγάλει προς τη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά μπείτε μέσα και καθίστε δίπλα στο τραπέζι που θα κάθονται ο Σταύρος Νταϊφάς με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και παρακολουθήστε με ενδιαφέρον την παρτίδα τάβλι που παίζουν.
Ζήστε από κοντά τα γεγονότα της 8ης Φεβρουαρίου του 1981 και αντιληφθείτε γιατί ακριβώς οι μεγαλύτεροι υποστηρίζουν μέχρι και σήμερα ότι δεν θέλουν να βλέπουν και να ακούν οτιδήποτε τους θυμίζει εκείνη τη μέρα.
Ζήστε από κοντά τον Κάζιμιρ Γκόρσκι να «χτίζει» μια ακόμη σπουδαία ομάδα στην ιστορία του Ολυμπιακού, στηριζόμενος σε έναν ψηλό και έναν κοντό. Μετά από τέσσερις συνεχόμενους τίτλους ψάξτε στην Ομόνοια να βρείτε την ιταλική «GazzettaDelloSport» η οποία χαρακτηρίζει τον Θρύλο «Επαγγελματία Πρωταθλητή».
Μείνετε ακόμη πιο κοντά στον Θρύλο μετά τα μέσα της δεκαετίας προκειμένου να αντιληφθείτε πως ένας «γίγαντας» μπορεί να φτάσει στα πρόθυρα της διάλυσης μέσα σε χρόνο ρεκόρ, ακολουθώντας κατά πόδας τον Γιώργο Κοσκωτά.


• Ο Γιώργος Κοσκωτάς στη φυλακή
Αφού δείτε τον Θρύλο να βρίσκεται στην 15η θέση προ του εφιάλτη του υποβιβασμού, μείνετε στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1988. Μην πάτε καν διακοπές. Γιατί τότε θα κινδυνεύσετε να χάσετε την άφιξη του Λάγιος Ντέταρι και την υποδοχή από 50.000 τρελαμένους γαύρους στην Πλατεία Κοραή.

• Ο Κωσκοτάς με τον Λάγιος Ντέταρι
Ζήστε την πορεία και την πτώση του Γιώργου Κοσκωτά αφού ξεσπάσει το σκάνδαλο και νιώστε για τα καλά στο πετσί σας τα «πέτρινα χρόνια». Δείτε τα πράγματα να γίνονται ακόμη χειρότερα όταν τον Ολυμπιακό αναλαμβάνει ο «Βασιλιάς των Ρουμπινιών», Αργύρης Σαλιαρέλης. Όμως ταυτόχρονα γίνετε μέρος και της τεράστια λαϊκής δύναμης του Θρύλου η οποία έχει αποδείξει ότι μπορεί να σπάσει από μόνη της τα «αποστήματα».
Γι’ αυτό αν κατά την περίοδο1990-91 βρεθείτε στο Καραϊσκάκη και ακούσετε από τα μεγάφωνα μια ανακοίνωση για κάποιον φίλαθλο που έχασε το πορτοφόλι του, τραγουδήστε μαζί με τους υπόλοιπους 30.000 το αμίμητο «Αργύρη καριόλη, δωσ’ το πορτοφόλι».
Αφού υπομείνετε στωικά τα πρώτα χρόνια της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1990, βρεθείτε τον Μάρτιο του 1992 έξω από το Πρωτοδικείο του Πειραιά και ακούστε πρώτοι την ανακοίνωση της απόφασης για τον ορισμό της νέας διοίκησης του Ολυμπιακού με πρόεδρο τον επιτυχημένο Σταύρο Νταϊφά και μέλος του ΔΣ έναν άκρως ανερχόμενο επιχειρηματία, τον άνθρωπο που έμελλε να αλλάξει την Ιστορία του Ολυμπιακού: τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Δείτε τον να αναλαμβάνει τον Ολυμπιακό εξ ολοκλήρου στις 15 Μαρτίου του 1993 και ζήστε μαζί του στιγμές μοναδικές, στιγμές που συνέχισαν επάξια τον χαρακτηρισμό του Θρύλου και που τον οδήγησαν στην πιο «χρυσή» εποχή της ιστορίας του.
Πανηγυρίστε αμέτρητες σπουδαίες νίκες επί των αντιπάλων του Θρύλου και 17 τίτλους σε 14 χρόνια, 12 πρωταθλήματα –τα 7 συνεχόμενα- και πέντε Κύπελλα. Απολαύστε μια πλειάδα σπουδαίων Ελλήνων και ξένων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι την περίοδο 1996-1999, υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Μπάγεβιτς, έπαιξαν ποδόσφαιρο άξιο θαυμασμού και από τον πιο μισητό αντίπαλο. Ακούστε από το στόμα του Σωκράτη Κόκκαλη ότι «από εδώ και στο εξής δύσκολα θα μας το ξαναπάρουν» και νιώστε την ένταση της «ψύχωσης» για το έβδομο σερί.
Αφού μπείτε πια στην σύγχρονη εποχή και τη ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 2000, πεταχτείτε μέχρι το παλιό Καραϊσκάκη το απόγευμα της 31ης Μαΐου του 2003 για να το αποχαιρετήσετε, μαζί με χιλιάδες «ομοϊδεάτες» σας, κατά την κατεδάφισή του. Στις 4 Αυγούστου της επόμενης χρονιάς, παραβρεθείτε στα εγκαίνια του νέου υπερσύγχρονου «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Μέσα σε αυτό πλέον, απολαύστε με άνεση το δεύτερο μέρος της παντοκρατορίας του Θρύλου στα χρόνια του Σωκράτη Κόκκαλη.
Τέλος, μετά από άκρως επιτυχημένα χρόνια και ανυπολόγιστης αξίας προσφορά σε όλους τους τομείς, δείτε τον Σωκράτη Κόκκαλη να παραχωρεί στις 18 Ιουνίου του 2010 τον Ολυμπιακό στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Ενός ανθρώπου που έχει το όραμα και ταυτόχρονα το αφάνταστα δύσκολο έργο να ξεπεράσει σε θριάμβους όλους τους προκατόχους του και να οδηγήσει τον Ολυμπιακό σε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες. Η αρχή έγινε με τον τίτλο στην πρώτη σεζόν της θητείας του και η ακόμη καλύτερη συνέχεια το 2012, με τη κατάκτηση του νταμπλ, για να ακολουθήσει το 2013 με ένα ακόμη διαφαινόμενο νταμπλ!

Χρόνια πολλά Θρύλε μου