Ο Αντώνης Νικοπολίδης
παρουσίασε το βιβλίο του
Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο...Ο πρώην τερματοφύλακας του Ολυμπιακού και νυν βοηθός του Λεονάρντο Ζαρντίμ στον πάγκο της ομάδας παρουσίασε μαζί με τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Χρήστο Χαραλαμπόπουλο το βιβλίο του, ενώ αναφέρθηκε και στο νέο κεφάλαιο που ανοίγει στην καριέρα του ως βοηθός του Λεονάρντο Ζαρντίμ. Η παρουσίαση του βιβλίου του Αντώνη Νικοπολίδη έγινε στον «Ιανό» το μεσημέρι της Παρασκευής.
Αρχικά τον λόγο πήρε ο Χρήστος Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος ανέφερε:
«Εμείς, οι άνθρωποι των μίντια κοιτάζουμε το είναι. Αυτό το βιβλίο είναι
σαν τα ντοκιμαντέρ των Αμερικανών. Είναι αυτό που λέμε the making of.
Είναι η ταινία της αγωνιστικής δράσης του Αντώνη Νικοπολίδη.
Το πως γυρίστηκε η ταινία έχει να κάνει με την οπτική του σκηνοθέτη. Είναι ένα σενάριο που έγραψε το μισό εκείνος και το μισό η ζωή του. Σας διαβεβαιώ ότι αυτό είναι το πρώτο μέρος που αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο μέρος.
Θα υπάρχει και το δεύτερο μέρος που θα έχει να κάνει με την προπονητική του καριέρα. Με την ζωή τους στους πάγκους. Ο Αντώνης είναι ένας άνθρωπος πορωμένος με αυτό που κάνει.
Το αγαπάει το ρημάδι το ποδόσφαιρο. Ασχολείται με την τακτική και με άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο. Επίσης έχει μειονεκτήματα και πλεονέκτημα διότι η μισή καριέρα του έγινε πριν το διαδίκτυο και η άλλη μισή μετά. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο θα έδινε μεγαλύτερο χώρο στο μύθο.
Τώρα τα έχουμε δει όλα από τον Αντώνη και από το Euro 2004. Τον είδαμε να γονατίζει. Τον είδαμε να κλαίει. Ένας σοφός είπε ότι η κάμερα είναι ένα μάτι, όχι επειδή το βλέπεις εσύ αλλά επειδή σε βλέπει εκείνο. Στο βιβλίο αυτό βρίσκεται ότι δεν έχει δείξει η κάμερα. Το κλειδί στην αφήγηση σχετικά με τον Αντώνη είναι ότι είχε διαλέξει τον δρόμο του και τον έφτιαχνε στην πορεία. Κοιτούσε μόνο πίσω όταν ήταν να παρκάρει.
Δεν ξεκίνησε από την Άρτα ξέροντας ότι θα πάρει το Ευρωπαϊκό το 2004. Σημασία έχει η ματιά σου να είναι πάντα μπροστά. Να είναι ματιά στην ανοιχτή θάλασσα, να είναι ένα ταξίδι. Η ιστορία αυτή ήταν ένα πείραμα σε προσωπικό επίπεδο. Οι συζητήσεις μας με τον Αντώνη ήταν σαν ψυχαναλύσεις. Εκεί μαθαίνεις να σέβεσαι πολλά πράγματα. Και κώδικες και συμπεριφορές. Ο Αντώνης δεν κοιμάται. Ακόμα και στον ύπνο του βλέπει ποδόσφαιρο».
Αντώνης για... όλα!
Στην συνέχεια το λόγο πήρε ο Αντώνης Νικοπολίδης: «Δεν θέλω να πω τα ίδια πράγματα. Δηλαδή να αναφερθώ ξανά στα όσα έχω πει για το βιβλίο μου σε προηγούμενες παρουσιάσεις. Θέλω να ευχαριστήσω τον Χρήστο για την εκπληκτική απόδοση που έκανε σε ότι του διηγήθηκα. Για ένα διάστημα 2 μηνών καθόταν με υπομονή για 2 -2,5 ώρες την ημέρα και με άκουγε.
Είχε την υπομονή να το κάνει. Με έκανε να νιώσω άνετα και του είπα όλα μέσα από την καρδιά μου και την ψυχή μου. Ήταν σαν μία ψυχανάλυση. Μίλησα μέσα από την καρδιά μου και την ψυχή μου. Είπα την αλήθεια όπως την έζησα εγώ.
Ο Χρίστος τα απέδωσε όλα σε ένα εκπληκτικό βιβλίο. Αν αξίζω και αν έχω να κάνω σημαντικά πράγματα τότε ο κόσμος πρέπει να τα διαβάσει. Μακάρι να είμαστε καλά και υγιείς για να γράψουμε και το δεύτερο βιβλίο».
Ο Νικοπολίδης είπε ακόμα:
Για το αν περίμενε αυτή την επιτυχία για το βιβλίο που έγραψε: «Δεν έγραψα εγώ το βιβλίο. Το διηγήθηκα στον Χρήστο. Ήθελα να είναι ένα βιβλίο ζεστό και φρέσκο. Ένα βιβλίο για τώρα όπως το είχα στο μυαλό μου και μέσα από την καρδιά μου. Ο δεύτερος σκοπός που γράφτηκε το βιβλίο, που το έκανα δηλαδή, έχει να κάνει με έναν φίλο μου, ένα παιδί που ήταν 12 χρόνια καθηλωμένος σε κρεβάτι.
Τώρα άρχισε να σηκώνεται. Το βιβλίο αυτό του έδωσε δύναμη και μάλιστα μου έστειλε και φωτογραφία του που δείχνει την βελτίωση της κατάστασής της υγείας του. Μου την έστειλε για να δω την πρόοδό του. Αισθάνθηκα συγκίνηση και εγώ και η οικογένειά μου.
Έτσι είχαμε νιώσει όταν φέραμε στον κόσμο τα παιδιά μας. Πήρε δύναμη από το βιβλίο και όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να κάνει βήματα προόδου και να χαμογελά τότε το μόνο που νιώθεις είναι συγκίνηση. Ξέρεις και καταλαβαίνεις ότι συνεισφέρεις σε μία προσπάθεια».
Για βιβλία αθλητών και το εάν θα πρέπει να γράψουν και άλλοι: «Απ' ότι γνωρίζω πέραν του Μπατίστ που είναι και αυτός αθλητής στο μπάσκετ όμως, υπάρχουν άτομα που έχουν να πουν σημαντικά πράγματα. Όσοι έχουν να πουν καλό είναι να το κάνουν διότι οι αθλητές είναι πρότυπα για τα μικρά παιδιά».
Τις όποιες διαφωνίες μπορεί να υπήρξαν για το βιβλίο του: «Σε παρουσιάσεις που έκανα κυρίως στην επαρχία ήρθαν πολλοί να με ρωτήσουν για τον Παναθηναϊκό. Υπήρξε ένας διάλογος και εγώ προσπαθούσα να εξηγήσω πράγματα που πολλοί τα έβλεπαν αλλιώς. Τα έβλεπαν διαφορετικά.
Εσείς οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος τα κοιτάζετε αλλιώς. Όμως εγώ τα έζησα και τα ξέρω καλύτερα απ' όλους. Δεν προσπάθησα να γράψω ότι με βόλευε, που μπορεί να το πει κάποιος. Προσπάθησα και έγραψα την αλήθεια. Την δική μου αλήθεια».
- Σε εκείνο το σημείο υπήρξε μία μίνι παρέμβαση του Χρήστου Χαραλαμπόπουλου. «Στο βιβλίο αυτό να ξέρετε πως έχει γίνει δημοσιογραφική έρευνα. Τα γεγονότα που αφηγείται ο Αντώνης εγώ τα έχω ψάξει. Τον ρωτούσα για τα πάντα.
Του έλεγα για το αντίθετο. Ήμουν ο διαβολάκος μέσα του. Και εκείνος με άφηνε να ρωτάω. Έκανε και την κριτική του. Ο Αντώνης διηγείται την ιστορία του. Την δική του ιστορία. Δεν μπορεί να πει την ιστορία του Μπανκς. Ο Αντώνης προσπαθεί να βρεθεί στην μέση και να αφηγηθεί ότι έζησε.
Την Ριζούπολη, όπου πολλοί απ' εμάς ήμασταν εκεί, μπορεί να την πει μόνο ένας άνθρωπος που ήταν μέσα και τα έζησε όλα αυτά από μέσα. Η αυτοβιογραφία ενός ανθρώπου είναι δύσκολη. Η λογική του Αντώνη είναι σουτάρετε. Ρωτήστε και εγώ θα αποκρούσω.
Είχε ανάγκη ο Αντώνης να γίνει γνωστός; Να φτιάξει το προφίλ του; Γιατί; Για να τον μάθουν στην Μύκονο;», υπογράμμισε σχετικά ένω έκανε χρήση και μίας φράσης από τον Ελύτη.
Συνεχίζοντας την κουβέντα ο Νικοπολίδης σχολίασε ότι «το καλό είναι ότι στις παρουσιάσεις έρχονταν πολλά μικρά παιδιά που ήθελαν να μάθουν για το ποδόσφαιρο. Υπήρχε και κόσμος που ρωτούσε για την Ριζούπολη. Ήταν κάποιοι πιο μεγάλοι, που όμως αριθμητικά ήταν λιγότεροι από τα παιδιά».
Για Ολυμπιακό και το νέο κεφάλαιο που ανοίγει στην καριέρα του: «Είμαι σε φάση που δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Οι δημοσιογράφοι ψάχνετε συνωμοσίες πίσω από κάποια πράγματα. Αυτή τη στιγμή έγινε κάτι απλό. Ο κ. Μαρινάκης αποφάσισε να ενισχυθεί το τεχνικό τιμ με έναν Έλληνα προπονητή που γνωρίζει καλά την ομάδα, τις συνθήκες της και το ελληνικό πρωτάθλημα, ως ένα επιπλέον όπλο στα χέρια του Ζαρντίμ.
Ο κ. Ζαρντίμ δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να πάω στην ομάδα και έτσι αποφάσισα στο ξεκίνημα της νέας καριέρας μου να κλείσω στον Ολυμπιακό. Σίγουρα η χρονική στιγμή που έγινε αυτή η κίνηση με προβληματίζει. Θα ήταν καλύτερα να έχει γίνει το καλοκαίρι για να έχουμε περισσότερο χρόνο να δουλέψουμε. Θα είχαμε πιο καλή συνεργασία. Και τώρα όμως έχουμε πολύ καλή συνεργασία με τον κ. Ζαρντίμ. Και εμένα θα βοηθήσει πολύ και εγώ θα βοηθήσω εκείνον».
Για το αν περίμενε αυτή την πρόταση: «Όντως αιφνιδιάστηκα διότι περίμενα να συμβεί κάτι με την Εθνική Ελπίδων. Δεν προχώρησε όμως αυτό και ήρθε η πρόταση από τον κ. Μαρινάκη. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με μεγάλη πίεση και αυτό θα μου κάνει καλό».
Για τις διαφορές ανάμεσα στην καριέρα του ποδοσφαιριστή και του προπονητή: «Η διαφορά που υπάρχει είναι ότι από παίκτης έγινα βοηθός προπονητή, αλλά ουσιαστικά στον Ολυμπιακό ήμουν και στον Ολυμπιακό επέστρεψα. Δεν ήμουν σε άλλη ομάδα και πήγα εκεί. Ήταν σαν να πηγαίνω στο σπίτι μου. Σαν να γυρίζω σπίτι μου».
Για το όνειρό του: «Το όνειρό μου είναι να δουλέψω και να βοηθήσω τον Ολυμπιακό και τον κ. Ζαρντίμ».
Για το αν θεωρεί ότι πήρε ρίσκο με αυτή την απόφαση: «Δεν νομίζω ότι πήρα ρίσκο. Στο ποδόσφαιρο διαλέγεις τα βήματά σου για το που θες να φτάσεις. Ανήκω στον Ολυμπιακό και το προπονητικό του τιμ αλλά την κύρια ευθύνη την έχει ο κ. Ζαρντίμ που είναι και ο προπονητής της ομάδας. Η πίεση και η κύρια ευθύνη είναι στον προπονητή».
Για την αξιοποίηση των τερματοφυλάκων του Ολυμπιακού την φετινή σεζόν: «Έχω πει ξανά στην άποψή μου για τους τερματοφύλακες. Πρέπει να υπάρχει ο βασικός για Τσάμπιοςν Λιγκ και το πρωτάθλημα και από εκεί και πέρα ο αναπληρωματικός για Κύπελλο και κάποια άλλα ματς. Για το ποιος θα είναι βασικός είναι θέμα του προπονητή. Είναι δική του απόφαση».
Για τη συνέχεια του Ολυμπιακού: «Προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον Ολυμπιακό να έχει μία διαφορετική και καλύτερη συνέχεια. Έχουμε την ποιότητα και τους παίκτες να αντιστρέψουμε τα πράγματα και να πάρουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε αλλά και να παίξουμε καλό ποδόσφαιρο και σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Το δύσκολο είναι έχεις διάρκεια στην απόδοσή σου. Να έχεις σταθερά την ίδια απόδοση σε συνεχόμενα ματς. Την ίδια καλή απόδοση. Δεν μπορείς να κάνεις 3 το ίδιο καλά παιχνίδια μέσα σε μία εβδομάδα».
Για τις σχέσεις που θα έχει πλέον με πρώην συμπαίκτες του, όπως για παράδειγμα τον Αβραάμ: «Όλα είναι θέμα σεβασμού. Ο Αβραάμ είναι παίκτης της ομάδας ομάδας και εγώ βοηθός προπονητή. Είναι και φίλος. Άλλο είναι όμως το επαγγελματικό κομμάτι και άλλο το προσωπικό».
Τέλος για το ποια αυτοβιογραφία θα ήθελαν να γράψουν και το τι βιβλίο αθλητή θα ήθελαν να διαβάσουν, ο Χρήστος Χαραλαμπόπουλος είπε: «Του Γκαρίντσα και από τον ελληνικό χώρο του Γιώργου Δεληκάρη. Του ανθρώπου που είχα αφίσα μικρός στο δωμάτιό μου. Με... χίλια του Δεληκάρη». Από την πλευρά του ο Αντώνης Νικοπολίδης τόνισε: «Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί αθλητές που μπορούν και έχουν να πουν πολλά πράγματα. Για παράδειγμα ο Θοδωρής Ζαγοράκης με την μεγάλη του καριέρα ως ποδοσφαιριστής και την πορεία του ως παράγοντας και ο Ντέμης Νικολαΐδης.
Ακόμα ο Γιώργος Καραγκούνης που έχει γυρίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη και τώρα αγωνίζεται σε μια σπουδαία ομάδα. Πολλά παιδιά από το 2004 που έχουν να πουν πολλά πράγματα. Πρέπει να φέρουμε σιγά σιγά την ευρωπαϊκή νοοτροπία στην χώρα μας».
Το πως γυρίστηκε η ταινία έχει να κάνει με την οπτική του σκηνοθέτη. Είναι ένα σενάριο που έγραψε το μισό εκείνος και το μισό η ζωή του. Σας διαβεβαιώ ότι αυτό είναι το πρώτο μέρος που αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο μέρος.
Θα υπάρχει και το δεύτερο μέρος που θα έχει να κάνει με την προπονητική του καριέρα. Με την ζωή τους στους πάγκους. Ο Αντώνης είναι ένας άνθρωπος πορωμένος με αυτό που κάνει.
Το αγαπάει το ρημάδι το ποδόσφαιρο. Ασχολείται με την τακτική και με άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο. Επίσης έχει μειονεκτήματα και πλεονέκτημα διότι η μισή καριέρα του έγινε πριν το διαδίκτυο και η άλλη μισή μετά. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο θα έδινε μεγαλύτερο χώρο στο μύθο.
Τώρα τα έχουμε δει όλα από τον Αντώνη και από το Euro 2004. Τον είδαμε να γονατίζει. Τον είδαμε να κλαίει. Ένας σοφός είπε ότι η κάμερα είναι ένα μάτι, όχι επειδή το βλέπεις εσύ αλλά επειδή σε βλέπει εκείνο. Στο βιβλίο αυτό βρίσκεται ότι δεν έχει δείξει η κάμερα. Το κλειδί στην αφήγηση σχετικά με τον Αντώνη είναι ότι είχε διαλέξει τον δρόμο του και τον έφτιαχνε στην πορεία. Κοιτούσε μόνο πίσω όταν ήταν να παρκάρει.
Δεν ξεκίνησε από την Άρτα ξέροντας ότι θα πάρει το Ευρωπαϊκό το 2004. Σημασία έχει η ματιά σου να είναι πάντα μπροστά. Να είναι ματιά στην ανοιχτή θάλασσα, να είναι ένα ταξίδι. Η ιστορία αυτή ήταν ένα πείραμα σε προσωπικό επίπεδο. Οι συζητήσεις μας με τον Αντώνη ήταν σαν ψυχαναλύσεις. Εκεί μαθαίνεις να σέβεσαι πολλά πράγματα. Και κώδικες και συμπεριφορές. Ο Αντώνης δεν κοιμάται. Ακόμα και στον ύπνο του βλέπει ποδόσφαιρο».
Αντώνης για... όλα!
Στην συνέχεια το λόγο πήρε ο Αντώνης Νικοπολίδης: «Δεν θέλω να πω τα ίδια πράγματα. Δηλαδή να αναφερθώ ξανά στα όσα έχω πει για το βιβλίο μου σε προηγούμενες παρουσιάσεις. Θέλω να ευχαριστήσω τον Χρήστο για την εκπληκτική απόδοση που έκανε σε ότι του διηγήθηκα. Για ένα διάστημα 2 μηνών καθόταν με υπομονή για 2 -2,5 ώρες την ημέρα και με άκουγε.
Είχε την υπομονή να το κάνει. Με έκανε να νιώσω άνετα και του είπα όλα μέσα από την καρδιά μου και την ψυχή μου. Ήταν σαν μία ψυχανάλυση. Μίλησα μέσα από την καρδιά μου και την ψυχή μου. Είπα την αλήθεια όπως την έζησα εγώ.
Ο Χρίστος τα απέδωσε όλα σε ένα εκπληκτικό βιβλίο. Αν αξίζω και αν έχω να κάνω σημαντικά πράγματα τότε ο κόσμος πρέπει να τα διαβάσει. Μακάρι να είμαστε καλά και υγιείς για να γράψουμε και το δεύτερο βιβλίο».
Ο Νικοπολίδης είπε ακόμα:
Για το αν περίμενε αυτή την επιτυχία για το βιβλίο που έγραψε: «Δεν έγραψα εγώ το βιβλίο. Το διηγήθηκα στον Χρήστο. Ήθελα να είναι ένα βιβλίο ζεστό και φρέσκο. Ένα βιβλίο για τώρα όπως το είχα στο μυαλό μου και μέσα από την καρδιά μου. Ο δεύτερος σκοπός που γράφτηκε το βιβλίο, που το έκανα δηλαδή, έχει να κάνει με έναν φίλο μου, ένα παιδί που ήταν 12 χρόνια καθηλωμένος σε κρεβάτι.
Τώρα άρχισε να σηκώνεται. Το βιβλίο αυτό του έδωσε δύναμη και μάλιστα μου έστειλε και φωτογραφία του που δείχνει την βελτίωση της κατάστασής της υγείας του. Μου την έστειλε για να δω την πρόοδό του. Αισθάνθηκα συγκίνηση και εγώ και η οικογένειά μου.
Έτσι είχαμε νιώσει όταν φέραμε στον κόσμο τα παιδιά μας. Πήρε δύναμη από το βιβλίο και όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να κάνει βήματα προόδου και να χαμογελά τότε το μόνο που νιώθεις είναι συγκίνηση. Ξέρεις και καταλαβαίνεις ότι συνεισφέρεις σε μία προσπάθεια».
Για βιβλία αθλητών και το εάν θα πρέπει να γράψουν και άλλοι: «Απ' ότι γνωρίζω πέραν του Μπατίστ που είναι και αυτός αθλητής στο μπάσκετ όμως, υπάρχουν άτομα που έχουν να πουν σημαντικά πράγματα. Όσοι έχουν να πουν καλό είναι να το κάνουν διότι οι αθλητές είναι πρότυπα για τα μικρά παιδιά».
Τις όποιες διαφωνίες μπορεί να υπήρξαν για το βιβλίο του: «Σε παρουσιάσεις που έκανα κυρίως στην επαρχία ήρθαν πολλοί να με ρωτήσουν για τον Παναθηναϊκό. Υπήρξε ένας διάλογος και εγώ προσπαθούσα να εξηγήσω πράγματα που πολλοί τα έβλεπαν αλλιώς. Τα έβλεπαν διαφορετικά.
Εσείς οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος τα κοιτάζετε αλλιώς. Όμως εγώ τα έζησα και τα ξέρω καλύτερα απ' όλους. Δεν προσπάθησα να γράψω ότι με βόλευε, που μπορεί να το πει κάποιος. Προσπάθησα και έγραψα την αλήθεια. Την δική μου αλήθεια».
- Σε εκείνο το σημείο υπήρξε μία μίνι παρέμβαση του Χρήστου Χαραλαμπόπουλου. «Στο βιβλίο αυτό να ξέρετε πως έχει γίνει δημοσιογραφική έρευνα. Τα γεγονότα που αφηγείται ο Αντώνης εγώ τα έχω ψάξει. Τον ρωτούσα για τα πάντα.
Του έλεγα για το αντίθετο. Ήμουν ο διαβολάκος μέσα του. Και εκείνος με άφηνε να ρωτάω. Έκανε και την κριτική του. Ο Αντώνης διηγείται την ιστορία του. Την δική του ιστορία. Δεν μπορεί να πει την ιστορία του Μπανκς. Ο Αντώνης προσπαθεί να βρεθεί στην μέση και να αφηγηθεί ότι έζησε.
Την Ριζούπολη, όπου πολλοί απ' εμάς ήμασταν εκεί, μπορεί να την πει μόνο ένας άνθρωπος που ήταν μέσα και τα έζησε όλα αυτά από μέσα. Η αυτοβιογραφία ενός ανθρώπου είναι δύσκολη. Η λογική του Αντώνη είναι σουτάρετε. Ρωτήστε και εγώ θα αποκρούσω.
Είχε ανάγκη ο Αντώνης να γίνει γνωστός; Να φτιάξει το προφίλ του; Γιατί; Για να τον μάθουν στην Μύκονο;», υπογράμμισε σχετικά ένω έκανε χρήση και μίας φράσης από τον Ελύτη.
Συνεχίζοντας την κουβέντα ο Νικοπολίδης σχολίασε ότι «το καλό είναι ότι στις παρουσιάσεις έρχονταν πολλά μικρά παιδιά που ήθελαν να μάθουν για το ποδόσφαιρο. Υπήρχε και κόσμος που ρωτούσε για την Ριζούπολη. Ήταν κάποιοι πιο μεγάλοι, που όμως αριθμητικά ήταν λιγότεροι από τα παιδιά».
Για Ολυμπιακό και το νέο κεφάλαιο που ανοίγει στην καριέρα του: «Είμαι σε φάση που δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Οι δημοσιογράφοι ψάχνετε συνωμοσίες πίσω από κάποια πράγματα. Αυτή τη στιγμή έγινε κάτι απλό. Ο κ. Μαρινάκης αποφάσισε να ενισχυθεί το τεχνικό τιμ με έναν Έλληνα προπονητή που γνωρίζει καλά την ομάδα, τις συνθήκες της και το ελληνικό πρωτάθλημα, ως ένα επιπλέον όπλο στα χέρια του Ζαρντίμ.
Ο κ. Ζαρντίμ δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να πάω στην ομάδα και έτσι αποφάσισα στο ξεκίνημα της νέας καριέρας μου να κλείσω στον Ολυμπιακό. Σίγουρα η χρονική στιγμή που έγινε αυτή η κίνηση με προβληματίζει. Θα ήταν καλύτερα να έχει γίνει το καλοκαίρι για να έχουμε περισσότερο χρόνο να δουλέψουμε. Θα είχαμε πιο καλή συνεργασία. Και τώρα όμως έχουμε πολύ καλή συνεργασία με τον κ. Ζαρντίμ. Και εμένα θα βοηθήσει πολύ και εγώ θα βοηθήσω εκείνον».
Για το αν περίμενε αυτή την πρόταση: «Όντως αιφνιδιάστηκα διότι περίμενα να συμβεί κάτι με την Εθνική Ελπίδων. Δεν προχώρησε όμως αυτό και ήρθε η πρόταση από τον κ. Μαρινάκη. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με μεγάλη πίεση και αυτό θα μου κάνει καλό».
Για τις διαφορές ανάμεσα στην καριέρα του ποδοσφαιριστή και του προπονητή: «Η διαφορά που υπάρχει είναι ότι από παίκτης έγινα βοηθός προπονητή, αλλά ουσιαστικά στον Ολυμπιακό ήμουν και στον Ολυμπιακό επέστρεψα. Δεν ήμουν σε άλλη ομάδα και πήγα εκεί. Ήταν σαν να πηγαίνω στο σπίτι μου. Σαν να γυρίζω σπίτι μου».
Για το όνειρό του: «Το όνειρό μου είναι να δουλέψω και να βοηθήσω τον Ολυμπιακό και τον κ. Ζαρντίμ».
Για το αν θεωρεί ότι πήρε ρίσκο με αυτή την απόφαση: «Δεν νομίζω ότι πήρα ρίσκο. Στο ποδόσφαιρο διαλέγεις τα βήματά σου για το που θες να φτάσεις. Ανήκω στον Ολυμπιακό και το προπονητικό του τιμ αλλά την κύρια ευθύνη την έχει ο κ. Ζαρντίμ που είναι και ο προπονητής της ομάδας. Η πίεση και η κύρια ευθύνη είναι στον προπονητή».
Για την αξιοποίηση των τερματοφυλάκων του Ολυμπιακού την φετινή σεζόν: «Έχω πει ξανά στην άποψή μου για τους τερματοφύλακες. Πρέπει να υπάρχει ο βασικός για Τσάμπιοςν Λιγκ και το πρωτάθλημα και από εκεί και πέρα ο αναπληρωματικός για Κύπελλο και κάποια άλλα ματς. Για το ποιος θα είναι βασικός είναι θέμα του προπονητή. Είναι δική του απόφαση».
Για τη συνέχεια του Ολυμπιακού: «Προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον Ολυμπιακό να έχει μία διαφορετική και καλύτερη συνέχεια. Έχουμε την ποιότητα και τους παίκτες να αντιστρέψουμε τα πράγματα και να πάρουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε αλλά και να παίξουμε καλό ποδόσφαιρο και σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Το δύσκολο είναι έχεις διάρκεια στην απόδοσή σου. Να έχεις σταθερά την ίδια απόδοση σε συνεχόμενα ματς. Την ίδια καλή απόδοση. Δεν μπορείς να κάνεις 3 το ίδιο καλά παιχνίδια μέσα σε μία εβδομάδα».
Για τις σχέσεις που θα έχει πλέον με πρώην συμπαίκτες του, όπως για παράδειγμα τον Αβραάμ: «Όλα είναι θέμα σεβασμού. Ο Αβραάμ είναι παίκτης της ομάδας ομάδας και εγώ βοηθός προπονητή. Είναι και φίλος. Άλλο είναι όμως το επαγγελματικό κομμάτι και άλλο το προσωπικό».
Τέλος για το ποια αυτοβιογραφία θα ήθελαν να γράψουν και το τι βιβλίο αθλητή θα ήθελαν να διαβάσουν, ο Χρήστος Χαραλαμπόπουλος είπε: «Του Γκαρίντσα και από τον ελληνικό χώρο του Γιώργου Δεληκάρη. Του ανθρώπου που είχα αφίσα μικρός στο δωμάτιό μου. Με... χίλια του Δεληκάρη». Από την πλευρά του ο Αντώνης Νικοπολίδης τόνισε: «Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί αθλητές που μπορούν και έχουν να πουν πολλά πράγματα. Για παράδειγμα ο Θοδωρής Ζαγοράκης με την μεγάλη του καριέρα ως ποδοσφαιριστής και την πορεία του ως παράγοντας και ο Ντέμης Νικολαΐδης.
Ακόμα ο Γιώργος Καραγκούνης που έχει γυρίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη και τώρα αγωνίζεται σε μια σπουδαία ομάδα. Πολλά παιδιά από το 2004 που έχουν να πουν πολλά πράγματα. Πρέπει να φέρουμε σιγά σιγά την ευρωπαϊκή νοοτροπία στην χώρα μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου